Potrzebuję pomocy w instrukcji tego, jak zrobić przelew międzynarodowy w Arion Banki. Poradniki internetowe nie pomagają.

Czy ktoś z Was ma konto lub zna kogoś, kto ma konto w tym banku i mógłby podpowiedzieć?

Facebook kasuje bez ostrzeżenia posty lokalnych mediów, linkujące do artykułów o bieżących wydarzeniach czy rocznicach. – Cała sytuacja jest bardzo szkodliwa dla wydawców lokalnych. Post oznaczony jako spam oznacza spadek zasięgu całego fanpage – mówi portalowi Wirtualnemedia.pl Patryk Ślęzak ze Stowarzyszenia Mediów Lokalnych.

Czytaj więcej na: https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/facebook-usuwa-wpisy-lokalnych-mediow-blad-algorytmu

Czarny Blok to taktyka demonstracji stosowana przez ruchy wolnościowe. To radykalna formacja nastawiona na aktywną obronę zgromadzenia bądź atak wymierzony w kierunku korporacyjnej własności. W Polsce taktyka ta stosowana była kilkakrotnie, wydawano też pismo anarchistyczne pod tym samym tytułem. Sama nazwa jest często błędnie przypisywana rzekomo istniejącej grupie. Na świecie pierwsze black blocs kojarzone są z niemieckimi autonomistami z początku lat 80. (Schwarzer Block), chociaż taktyka jako taka stosowana była po raz pierwszy w USA, podczas protestów przeciwko wojnie w Zatoce Perskiej (organizacja Love and Rage).

Anarchizm

Czarny Blok jest strategią anarchistyczną. Czarny kolor towarzyszy postulatom anarchizmu od momentu, gdy czarna flaga stała się symbolem anarchizmu w epoce Komuny Paryskiej.

Antyfaszyzm

Z powodu zaangażowania ruchu anarchistycznego w walkę z neofaszyzmem, taktykę czarnego bloku szybko przyjęły inne grupy działające w ramach ruchu antyfaszystowskiego.

Antykapitalizm

Radykalne ruchy wolnościowe stawiają sobie za cel maksymalną autonomię i równe prawa jednostki oraz społeczności. Tych dążeń nie można pogodzić z imperializmem, globalizmem i kapitalizmem.

Jeden z filmików (3minuty) , w którym brazylijska aktywistka opowiada o czarnym bloku https://www.youtube.com/watch?v=mmGzBTFXM58

Więcej na stronie https://czarnyblok.pl/

cross-postowane z: https://szmer.info/post/3452290

> Opinie na temat działań antyfaszystowskich są wśród anarchistów skrajnie różne. Ja sama przeszłam drogę od jednej skrajności do drugiej i obecnie mam wyśrodkowane zdanie, a przynajmniej tak mi się wydaje. Na początku przez wiele lat uważałam, że bieganie po ulicy i bicie innych ludzi to nic dobrego, a blokowanie marszy to jak ustawka dwóch klubów kibiców i wpływa na zwiększenie liczebności tych marszy. > > Później po jakże licznych atakach nazioli na mnie, moich znajomych czy zaprzyjaźnione miejscówki stwierdziłam, że jednak trzeba walczyć z osobami o faszystowskich poglądach na wszelkich frontach i pozbyć się ich zupełnie choćby to miałoby być siłą i przemocą. > > Obecnie uważam, że działania uliczne antyfaszystowskie są dla nas niezbędne i musimy się wspierać wzajemnie (to znaczy osoby, które walczą na ulicach i te które tego nie robią). > > Większość dużych anarchistycznych demonstracji jest ubezpieczana przez tzw. w środowisku fajterów. Wydarzenia otwarte, które są potencjalnie zagrożone także. Nikt o tym nie wie, bo tych osób nie widać. Przychodzą jak normalsi i wychodzą bez żadnego znaku. Nie czekają na oklaski i podziękowania. Biegają za naziolami w małych uliczkach, gdy obok idzie demonstracja i nikt o niczym nie wie. Jestem im bardzo wdzięczna za tą robotę, bo wiem, że jest ona wykonywana od lat i bardzo dobrze. Wielu naprawdę niebezpiecznych sytuacji udało się dzięki temu uniknąć. > > Ale niestety nie zawsze się udaje. I jeśli ktoś popełnia błąd, to powinniśmy wstrzymać się z oceną. Sama mam tendencję do szybkiego krytykowania. Jednak trzeba na każdą sprawę spojrzeć z dystansu i szerzej niż jedno niepomyślne zdarzenie. > > Środowisko antifiarskie ma oczywiście swoje wady. Jest maczystowskie, owszem. Trudno, żeby było inaczej, skoro jednak walkę na ulicach wybierają osoby o specyficznych zainteresowaniach. Ale nie jest to norma. Jest wiele cichych, spokojnych osób, o których na pierwszy rzut oka nie powiedziałoby się, że lubią walkę wręcz. Czasem pojawia się odwet za jakieś działanie i ktoś może ucierpieć. Tak się dzieje, trzeba się z tym liczyć. > > Chciałam tym wpisem zasygnalizować, że anarchizm ma także swoich cichych działaczy, o których nigdy się nie dowiemy żadnych konkretów. Warto mieć to w głowie, że spokojna demonstracja nie zrobiła się sama. > > Nie każdy antyfaszysta jest anarchistą, to wiadome. Antyfaszystką może być polityczka lewicy i kierowniczka w korporacji. Ale każda anarchistka jest antyfaszystką i warto sobie to wziąć do serca. > > > Anarchistka. blog społeczny

Opinie na temat działań antyfaszystowskich są wśród anarchistów skrajnie różne. Ja sama przeszłam drogę od jednej skrajności do drugiej i obecnie mam wyśrodkowane zdanie, a przynajmniej tak mi się wydaje. Na początku przez wiele lat uważałam, że bieganie po ulicy i bicie innych ludzi to nic dobrego, a blokowanie marszy to jak ustawka dwóch klubów kibiców i wpływa na zwiększenie liczebności tych marszy.

Później po jakże licznych atakach nazioli na mnie, moich znajomych czy zaprzyjaźnione miejscówki stwierdziłam, że jednak trzeba walczyć z osobami o faszystowskich poglądach na wszelkich frontach i pozbyć się ich zupełnie choćby to miałoby być siłą i przemocą.

Obecnie uważam, że działania uliczne antyfaszystowskie są dla nas niezbędne i musimy się wspierać wzajemnie (to znaczy osoby, które walczą na ulicach i te które tego nie robią).

Większość dużych anarchistycznych demonstracji jest ubezpieczana przez tzw. w środowisku fajterów. Wydarzenia otwarte, które są potencjalnie zagrożone także. Nikt o tym nie wie, bo tych osób nie widać. Przychodzą jak normalsi i wychodzą bez żadnego znaku. Nie czekają na oklaski i podziękowania. Biegają za naziolami w małych uliczkach, gdy obok idzie demonstracja i nikt o niczym nie wie. Jestem im bardzo wdzięczna za tą robotę, bo wiem, że jest ona wykonywana od lat i bardzo dobrze. Wielu naprawdę niebezpiecznych sytuacji udało się dzięki temu uniknąć.

Ale niestety nie zawsze się udaje. I jeśli ktoś popełnia błąd, to powinniśmy wstrzymać się z oceną. Sama mam tendencję do szybkiego krytykowania. Jednak trzeba na każdą sprawę spojrzeć z dystansu i szerzej niż jedno niepomyślne zdarzenie.

Środowisko antifiarskie ma oczywiście swoje wady. Jest maczystowskie, owszem. Trudno, żeby było inaczej, skoro jednak walkę na ulicach wybierają osoby o specyficznych zainteresowaniach. Ale nie jest to norma. Jest wiele cichych, spokojnych osób, o których na pierwszy rzut oka nie powiedziałoby się, że lubią walkę wręcz. Czasem pojawia się odwet za jakieś działanie i ktoś może ucierpieć. Tak się dzieje, trzeba się z tym liczyć.

Chciałam tym wpisem zasygnalizować, że anarchizm ma także swoich cichych działaczy, o których nigdy się nie dowiemy żadnych konkretów. Warto mieć to w głowie, że spokojna demonstracja nie zrobiła się sama.

Nie każdy antyfaszysta jest anarchistą, to wiadome. Antyfaszystką może być polityczka lewicy i kierowniczka w korporacji. Ale każda anarchistka jest antyfaszystką i warto sobie to wziąć do serca.

Anarchistka. blog społeczny

tudenci Uniwersytetu Wrocławskiego prowadzą strajk okupacyjny w budynku Instytutu Kulturoznawstwa przy ul. Szewskiej. Domagają się od władz uczelni wyraźnego sprzeciwu wobec ataku na Strefę Gazy i zerwania współpracy z uczelniami czy firmami z Izraela.

Najpierw zastrajkowali studenci w Krakowie, którzy zaczęli okupować jeden z budynków Uniwersytetu Jagiellońskiego. Później protest rozpoczęli żacy Uniwersytetu Warszawskiego - rozłożyli namioty w Parku Autonomia przy Nowym Świecie i zapowiedzieli, że zostaną tam "do skutku".

Teraz strajk okupacyjny rozpoczęli studenci Uniwersytetu Wrocławskiego. Strajk okupacyjny na Uniwersytecie Wrocławskim. Postulaty: Zerwanie współpracy z Izraelem i potępienie ataku na Strefę Gazy

Protestują we Wrocławiu z podobnych powodów, co ich koledzy i koleżanki w innych miastach. Chodzi o sprzeciw

Trwa strajk okupacyjny studentów na Uniwersytecie Wrocławskim. Został ogłoszony dziś po południu, studenci domagają się od rektora uczelni między innymi publicznego i jednoznacznego potępienia ataku Izraela na Strefę Gazy oraz okupacji Palestyny, zerwania współpracy z izraelskimi firmami, instytucjami akademickimi i ośrodkami badawczymi. List otwarty w tej sprawie adresowany do rektora studenci opublikowali już pod koniec maja.

Pod linkiem znajduje się materiał wideo.

Studentki/ci z Uniwersytetu Wrocławskiego zaczęli dziś okupację jednego z budynkow.

Ich protest to solidsrnosciowa akcja dla Palestyny i sprzeciw wobec ludobójstwa dokonywanego przez państwa Izrael.

Wystąpili do swojej uczelni z postulatam (nie mam w tej chwili jak ich wkleic), których spełnienie może zakończyć ich okupację - do tego czasu są na uczelni.

Dziś są po pierwsyzch rozmowach z władzami uczelni. Morale są wysokie. Ekipa szykuje się do pierwszej nocy.

Grupa zdaje się być dobrze zorganizowana. Na terenie panuje zakaz używania środków psychoaktywnych, nie dopuszczone zostały też grupy polityczne, które próbowały zbić kapitał na akcji (jedna z niewielkich grup, ktorej nie będę wymieniać z nazwy, obraziła się na organizatorów i nie przyszła w ogóle, gdy dowiedziała się, że nie będzie mogła rozwiesić swoich flag).

Wrocław jest kolejnym miastem, po Poznaniu, Krakowie i Warszawie, gdzie studenci coraz aktywniej protestują przeciwko polityce Izraela i postawie Polski, która nie czyni nic, by zakończyć ludobójstwo w Palestynie.

! !

Tutaj znajdziesz nasze porady i wskazówki, jak rozmawiać z ludźmi o innych poglądach. Obejrzyj, poczytaj i używaj w swoich rozmowach! Porady wideo Najczęstsze pytania Przepisy na rozmowę Artykuły o podziałach Porady wideo: odpowiadamy na najważniejsze pytania

Co to jest rozmowa?

Co to za pytanie, przecież wszyscy rozmawiamy! Tak, ale są różne rodzaje rozmów. Jedne wzmacniają więzi między nami, a inne nakręcają niechęć

Zobacz artykuł

Po co mam rozmawiać?

Rozmowa o poglądach niesie szereg korzyści. Może poprawić Twoje życie rodzinne, obniżyć codzienny stres, a nawet przysporzyć Ci nowych przyjaciół.

Zobacz artykuł

Dlaczego nie rozmawiamy?

Podziały dotarły do naszych rodzin, przyjaciół i miejsc pracy. Dlatego mamy odruch, żeby o poglądach nie rozmawiać. Nie chcemy się kłócić jak politycy.

Zobacz artykuł

Z kim mogę rozmawiać?

Rozmawiać o poglądach można z każdym. Szczególnie warto z osobami, z którymi już coś nas łączy. A to nie tylko rodzina – także dawni znajomi, koledzy i sąsiedzi

Zobacz artykuł

O czym rozmawiać?

O czymś, co Was różni i jest ważne dla obu stron. To może być związane z polityką, obyczajami, klimatem – każdy temat jest dobry. Nie musicie być ekspertami.

Zobacz artykuł

Jak możemy zacząć rozmowę?

Chcesz porozmawiać na sporny temat z bliską osobą, ale nie wiesz, jak się za to zabrać? Oto kilka wskazówek, które pomogą Wam znaleźć wspólny język.

Zobacz artykuł

Jak można pogłębić rozmowę?

Dobra rozmowa składa się z dobrych pytań. Podsuwamy rodzaje pytań i odpowiedzi, które pomogą Wam pogłębić dowolny temat.

Zobacz artykuł

Co zrobić, żeby się nie pokłócić?

Gdy już zaczniecie rozmowę o różnicach poglądów, chodzi o to, by jej nie przerwać, gdy pojawią się trudne emocje. A raczej się pojawią... Co wtedy?

Zobacz artykuł

Co po rozmowie?

Dobra rozmowa rzadko prowadzi do zmiany poglądów, ale może sprawić, że zaczniecie się lepiej rozumieć i będziecie chcieli porozmawiać z innymi osobami.

Zobacz artykuł

W Polsce jest bardzo mało książek o anarchizmie, czy anarchistycznych autorów - a jeszcze mniej autorek. Takie nazwiska anarchistek jak Lucy Parsons, Voltairine de Cleyre, Maria Nikiforowna, Louise Michel, Maria Orsetti i inne, są całkowicie nieznane.

Nic dziwnego: nie są wydawane książki ani ich, ani o nich. Wyjątkiem jest Emma Goldman, choć i tak najczęściej ludzie znają tylko jej jeden cytat (i to nie znając kontekstu, w którym sławne słowa wypowiedziała), choć na szczęście wiele lat temu została wydana książka "Anarchizm i inne eseje").

Jest szansa na przetłumaczenie i wydanie kolejnej książki Emmy Goldman pt. "Moje rozczarowanie Rosją". Jak wiele innych osób, rewolucja (lub, jak niektórzy anarchiści wolą: kontrrewolucja) październikowa zawiodła Emmę, która obserwowała jej przebieg szczegółowo.

Pytanie jest następujące: czy ktoś ma i może dać lub pożyczyć tę książkę? Jeśli nie, to czy ktoś może polecić, skąd kupić? Na razie udało się znaleźć tylko na Empiku i Amazonie, a na pewno są lepsze miejsca, gdzie można ten tytuł dostać.

*z tego co wiem, to publikacja tej książki napotkała problemy związane z cenzurą. Proszę więc o podpowiedź które wydanie tej książki jest najlepsze, pewnie nawet zatwierdzone przez autorkę.

There are very few books on anarchism or anarchist authors in Poland - and even fewer female authors.

Such names of female anarchists as Lucy Parsons, Voltairine de Cleyre, Maria Nikiforowna, Louise Michel, Maria Orsetti and others are completely unknown.

No wonder: no books are published either by them or about them.

The exception is Emma Goldman, although even so, most often people know only one quote from her (and that without knowing the context in which she famously said the words), although fortunately a book "Anarchism and Other Essays" was published many years ago.)

There is a chance to translate and publish another book by Emma Goldman entitled "Anarchism. "My Disillusionment with Russia." Like many others, the October Revolution (or, as some anarchists prefer: counter-revolution) disappointed Emma, who watched its course in detail.

The question is: does anyone have and can give or lend this book? If not, can anyone recommend where to buy it from? So far I've only been able to find it on Empik and Amazon, and surely there are better places to get this title.

*As far as I know, the publication of this book has encountered censorship problems. So please give me a hint which edition of this book is the best, probably even approved by the author.

Dane zapisane w pamięci wewnętrznej telefonu.

Da się jakoś je odzyskać?

Czy ktoś może coś podpowiedzieć? Nie mam o tym pojęcia.

Chciałem dodać z 10 plakatów, ale wszystkie są zbyt duże. Zmniejszanie ich samemu przed dodaniem jest zniechęcające.

Does anyone can write something about this? What do you think?

! ! !